Een vreemde Sinterklaas

Maandag 5 december

Een dag die normaal in het teken staat van vrolijkheid, liedjes zingen en kindergelach, heeft nu een hele andere lading gekregen..

Toch zijn we wel vrolijk. Het lijkt alsof de tranen even zijn opgedroogd. Natuurlijk zijn we wel gespannen naar de uitslag maar toch lopen we redelijk opgewekt het ziekenhuis binnen. Als we daar een Sint met twee pieten zien, stuif ik er op af en biets een paar nootjes.. Gewoon omdat het kan. Gehuld in de fleecevesten met een geborduurd sintje en pietje zijn we toch best in stijl :-)

De chirurg roept ons binnen in een klein rommelig hokje dat ook wel als soort doorgang/sluisachtige iets kan dienen..

En daar kom hij dan, de uitslag..
De operatie is goed verlopen. De tumor is goed weggesneden. Wel zijn er wat snijvlakken die nog wat onrustig materiaal zouden kunnen hebben. Uit ervaring weten ze dat, wanneer ze opnieuw opereren, er eigenlijk nooit iets wordt teruggevonden, maar om het zekere voor het onzekere te nemen zal lief eerst gericht bestraald gaan worden alvorens de chemo kan beginnen. Deze bestralingen zullen iedere werkdag zijn en gaan er zo'n 20 á 30 worden dus zullen zo'n vijf à zes weken duren. Da's wel effies balen aangezien het dan allemaal weer langer gaat duren voordat alles achter de rug is..
Verder zijn er 16 lymfeklieren uit de oksel verwijderd. Één ervan is besmet. Hoewel dit dus duidt op uitzaaiingen wordt ons niet helemaal duidelijk hoe dit precies zit. Als laatste horen we nog dat er op dit moment nog wordt gewacht op de uitslag van een laatste onderzoek. Welk onderzoek precies krijgen we van de chirurg niet te horen. Het zou in ieder geval gaan om welke soort chemo er daarna wordt ingezet, maar de verdere details gaan we later deze week horen van de oncoloog.

Daarna spreken we met, weer een nieuwe, mammacare verpleegkundige. We hadden met de chirurg uitgerekend dat de chemo door de bestralingen dan waarschijnlijk pas ergens in januari zou starten. De mammacare zegt ons gelijk dat we wel op maart kunnen rekenen.. Vervelend om zulke tegenstrijdigheden te horen binnen een uur.. Opzich moet de chirurg zich natuurlijk gewoon bezig houden met goed snijwerk en niet met nieuws communiceren.. Maar als hij dit dan toch doet en het lijkt niet compleet, duidelijk of kloppend, dan is dat natuurlijk vrij frustrerend..

De mammacare gaat ook een aantal afspraken in gang zetten. Ze was in eerste instantie van plan om de oncoloog nog even uit te stellen maar lief geeft al snel aan dat ze dat gesprek graag wil voeren. Juist de onduidelijkheid en onzekerheid over het vervolgtraject maken dit alles nog vermoeiender. Dus liever de oncoloog snel. Ook de gynaecoloog wordt weer ingepland. En een medisch fysiotherapeut en een maatschappelijk werker en de radioloog voor de bestralingen. Wanneer alle afspraken precies zullen zijn wordt later per brief aan ons gemeld. 

Na het nieuws lopen we zoals vaker weer richting het centrum. Als we onderweg de ouders van lief bellen blijken zij al bij ons thuis op de bank te zitten. We draaien hierop om en wandelen naar huis.

Ik ben vrij positief door het nieuws. Ik merk dat er stukje rust komt omdat we nu wat meer duidelijkheid hebben over het vervolgtraject. Ook hoopte ik dat er minder dan 3 klieren besmet zouden zijn, zodat lief niet helemaal door de molen van MRI's en botscans zou moeten. Natuurlijk hoopte ik ook dat er geen klieren besmet waren, maar het feit dat het bij eentje is gebleven gaf mij toch best een okay gevoel.. 
Bij lief is dit anders. Zij hoort het woord uitzaaiing en is daar heel erg van geschrokken. Ze hoopte zo dat ze zouden zeggen dat alles met de amputatie was afgerond en dat er alleen nog preventief een chemokuur zou volgen. Dat er nog bestraling bijkomt en dat het niet allemaal zou zijn verwijderd geeft haar een behoorlijke klap in haar gezicht.. 
Een lastige situatie voor ons. Altijd zo samen en zo gelijkgestemd. Nu moeten we zoeken naar een manier om die twee te verenigen. Gelukkig kunnen we heel goed praten. Ik leg uit waarom ik me zo voel, zij deelt haar gevoel en de beelden die zij erbij heeft. We begrijpen elkaar.. 

Omdat er toch weer goed gegeten moet worden besluiten we de gourmetschotel die nog in de koelkast stond samen soldaat te maken. Stokbroodjes, salade, een fles rosé champagne.. Gewoon omdat het kan. 
Samen genieten op pakjesavond. We hadden graag een iets ander kado gekregen van de Sint, maar m'n glas blijft halfvol, het had zoveel erger gekund. Logisch is dat lief zich er anders onder blijft voelen. En dat mag, ik snap haar ook..