Dinsdag 29 november
Om 10:00 uur worden we wakker. Al snel blijkt de drain 60 ml te hebben getrokken sinds ons bezoek aan de poli gisteren. Dat betekent dat de drain en vandaag helaas nog niet uitmag.
Daarna zetten we de tv aan en kijken we gtst en the Voice. Lief voelt zich waardeloos. Ze heeft slecht geslapen en voelt zich ellendig. Tranen blijven over haar wangen rollen.
Langzaam wordt ze wat rustiger en kijken we The Voice af. Ik voer haar de chocolaatjes die ik gisteren uit het restaurant heb meegesmokkeld en drinken we een blikje red bull. Verder wandel ik met Nik en zie dat de zon heerlijk schijnt. Straks maar eens naar buiten om wat zonnestraaltjes op te vangen.
Lief voelt zich slecht.. Ze weet het allemaal niet meer en heeft het gevoel zichzelf te verliezen. Eerst haar dreads, nu haar borst, straks haar andere borst en haar buik.. Ze is zichzelf kwijt. Ik zeg haar dat ze helemaal niet zit in die oppervlakkige uiterlijkheden.. Dat Wen wordt gevormd door een lief hart en mooi hoofd. Dat het niet uitmaakt hoe haar haren zitten maar veel belangrijker is hoe ze doet, wat ze zegt, hoe ze is.. Het blijft moeilijk.. Ze omschrijft zichzelf als een zielig hoopje mens dat de hele dag in bed ligt en niets kan.. Ik ben blij dat ik thuis ben, dat ik dr kan knuffelen en kan proberen haar te overtuigen dat ze zo'n mooi mens is.. Dat het logisch is dat ze nu even niets voor een ander kan doen en dat dat snel weer terug is.. En dat ik van haar hou.. Een off-day dus. Gelukkig is die ook snel weer voorbij. Wel moeten we wat meer gaan waken voor haar energie. Er willen soms wat teveel dingen op één dag gepland worden en daar heeft lief dan vooral de dag erop dan last van. Goed leerpuntje dus..
Dan volgt een telefoontje uit het ziekenhuis. Hoewel de drain nog goed z'n werk doet moet hij er toch uit. Dit omdat we nu bijna een week na de operatie zijn en hij er maximaal een week in blijkt te mogen blijven. Dus na een douche gaan we toch weer richting de poli. Daar worden gelijk de wonden bekeken en kan lief vragen stellen over haar infuushand en het nare gevoel in haar arm. Het eruit halen van de drain was geen pretje. Vooral de hechting waarmee het slangetje is vastgezet zat heel naar vast. Uiteindelijk lukt het de verpleegkundige om hem los te knippen.
Omdat lief daarna wel toe is aan een loopje, wandelen we door richting het centrum. We kopen warme kerstsokken en een mooi nieuw shirt voor haar. Verder koop ik een catsuit en doen we boodschappen.
'savonds had ik gepland te gaan basketballen maar heb ik uiteindelijk naar m'n eigen gevoel geluisterd en ben thuis gebleven. Een fijne ontspannen avond volgt. We begrijpen elkaar zo goed, echt heel fijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten