woensdag 12 juni 2013

De meidenloop

Na meer dan een jaar geen blog meer geplaatst te hebben, nu weer een berichtje.
Ik kon het de afgelopen maanden maar moeilijk opbrengen om te typen.
En als ik dat dan gedaan had dan bleef hij in mn iPad staan en gingen de dagen weer voorbij..
Maar het lijkt allemaal de goeie kant weer op te gaan. Er is weer steeds meer energie en positiviteit. Daardoor komt er ook weer meer ruimte voor leuke dingen en bijvoorbeeld het schrijven van een blog.
Volgende week gaan we heerlijk een weekje genieten op Mallorca, 'mijn' eiland. En natuurlijk staat in september onze bruiloft en huwelijksreis gepland. Al met al een hoop leuks om ons mee bezig te houden!

Het afgelopen jaar is er ongelofelijk veel gebeurd. Als ik de meest recente blog hier terugzie dan besef ik echt wat bizar veel er in een jaar weer voorbij is gekomen..

Zo heeft lief inmiddels ook haar andere borst laten amputeren, heeft ze na haar 35 bestralingen ook 64 weken chemo's achter de rug en zo nog wat zaken.. Ook veel gerommel met de portocat waardoor ze meerdere operaties erbij kreeg.. Lief heeft noodgenwongen haar studie moeten stopzetten wat ertoe leidt dat ze geen afgeronde HBO opleiding heeft en daar nu in sollicitatie tegenaan loopt. Voor het één wordt ze te slim gevonden en zijn ze bang dat ze binnen korte tijd de baas van zijn troon afstoot en voor het ander zou ze goed zijn maar kan ze het papiertje niet tonen.. Heel frustrerent en niet bevordelijk voor haar herstel en gevoel van eigenwaarde.

Na een half jaar op mijn nieuwe functie te hebben geknokt en genoten heb ik helaas moeten concluderen dat het volledige onregelmatige werken in combinatie met cursussen, 150 km woonwerkverkeer en de zorg voor lief niet langer te combineren waren. In augustus van 2012 heb ik de handdoek in de ring gegooid en ben ik terug gegaan naar werkweken van 3 x 4 uren. Nu 10 maanden verder denk ik dat dit heel wijs is geweest. Maar ook heel lastig.. Toegeven dat het niet langer gaat is een behoorlijke stap geweest.

Ik zal de komende tijd deze weblog gaan bijwerken en ik hoop in de toekomst ook een boekje ervan te kunnen uitbrengen. Het ruime jaar dat hier nu nog niet is beschreven zal dan ook zeker voorbij komen..
En het was heftig, heel heftig..

Maar op 29 april 2013 was daar de dag dat de vlag uitkon! Haar laatste infuus Herceptin en dus geen infusen meer! Hoewel er in de toekomst waarschijnlijk nog een hersteloperatie zal gaan plaatsvinden, is het voor nu even klaar met de fulltime baan van ziekenhuisbezoeken.


De afgelopen maanden gaat het met lief ook steeds beter! Ze mag weer opbouwen en sporten en daar maakt ze gretig gebruik van!

In overleg met haar fysio is ze begonnen met hardlopen. Iets wat ze tot nog toe nooit had geprobeerd. Aanvankelijk leek het haar helemaal niets maar ze begint er steeds meer plezier in te krijgen.

Toen ze net groen licht kreeg ging ze soms wel 5 of 6 keer per week, wat resulteerde in een spierscheurtje in haar kuit! Iets te enthousiast dus!

Inmiddels volgt ze een trainingsschema en heeft ze zich zelfs ingeschreven voor haar eerste hardloopwedstrijd! Ze wilde graag ergens in het najaar of volgend jaar aan een wedstrijd meedoen maar toen ik bij het Helen Dowling Instutuut een flyer voor de meidenloop had meegenomen en er ook een 3,5km versie bleek te zijn was ze om! Een mooi doel om een tandje bij te zetten en jawel, 30 juni 2013 zal ze hardlopen en geld ophalen voor het HDI. Super dat ze iets terug kan doen voor het instituut dat ons beiden en ook haar ouders psychische ondersteuning biedt!
Lief heeft een eigen fondsenwerfingspagina en zit inmiddels rond de 500 euro!
Je kunt haar steunen door te gaan naar de volgende site en geld te doneren:
http://www.hdimeidenloop.alvarum.net/wendyvanderzanden

Vandaag stond er een mooi artikel in het Stadsblad van Utrecht. Lief is geïnterviewd over haar ziekzijn en het hardlopen. Ik had het geluk erbij te mogen zijn en sta zelfs naast haar op de foto. Supertrots ben ik op haar!

Alhoewel er onder de foto staat dat wij samen gaan hardlopen, laat ik de wedstrijd aan mij voorbij gaan. Uiteraard sta ik als de hardst gillende supporter aan de kant te joelen maar hardlopen en ik gaan gewoon echt niet samen. Als er een bal bij komt dan wil ik er voor gaan, maar ook dan ben ik meer van de korte sprint dan van de duurloop.. Dus lief doet het alleen, samen met nog duizenden andere lopers natuurlijk!

Gelukkig kom ik zelf inmiddels ook steeds meer tot rust. In augustus 2012 werd mijn burnout vastgesteld en we zijn dus nu 10 maanden verder. Ik ben bezig mijn uren op het werk uit te breiden en merk dat ik steeds meer rust in mijn hoofd krijg. Ook het sporten ben ik langzaam weer gaan oppakken. Ik ga nu meerdere malen per week naar de sportschool en voel me steeds fitter en beter in mijn lijf. Na jaren van behoorlijk intensief sporten naar een jaar niet sport en bij ieder succesje uit eten en alcohol erin plakt toch op den duur aan je dijen, zullen we maar zeggen. Tijd dus om mijn kilo's er weer af te krijgen! Ook concentreren lukt weer wat langer en ik kan mezelf weer zetten tot zaken als opruimen, poetsen etc en lig niet meer iedere avond voor dood op de bank. We gaan de goede kant op dus!

Mocht je zin hebben om mee te lopen, schrijf je dan in voor de meidenloop!
Op 30 juni vindt deze plaats in Utrecht. Je kunt 3,5, 5 of 10 kilometer lopen.
Ook supporters zijn natuurlijk meer dan welkom!
Laat even weten of je er ook bij bent, dan kunnen we gezellig samen gillen!