vrijdag 18 november 2011

Sterren kijken

Woensdag 16 november

Toen we vanochtend naar buiten keken was het licht bewolkt. De anders zo stralende zon was ver te zoeken. Na het ontbijt zijn we richting het andere complex en het strand gelopen om daar onze sterrenwachttrip te betalen bij de hostes en om eens te kijken of het strand lekker was. ik had een vestje meegenomen en sneakers aangedaan omdat de wind toch behoorlijk fris was.

Aan het strand waren windschermpjes dus was het heerlijk uit te houden. Inmiddels was ook de zon weer volop aan het schijnen dus alsnog een uurtje aan het water genoten van de warmte. Het lekkere van onze hotelketen is dat  we ook in de andere hotels mogen eten. Daarom konden we aanschuiven voor een burgertje en frietjes in de strandtent en hadden een lunch met uitzicht op zee.

En vanmiddag is het zover, om 14:25 uur worden we opgehaald om naar de woestijn te gaan. Als we achterin de jeep stappen begint het avontuur. Als we aan de rand van de woestijn zijn, verzamelen we met nog drie jeeps. We hebben het getroffen, onze chauffeur was in de veronderstelling dat het een race was en kwam, ook wanneer we als laatste startten, steeds met een ruime voorsprong als eerste op de volgende bestemming aan. Waar de andere drie jeeps de bandensporen van hun voorgangers gebruikten, reed onze Arabier als een ware shumacher dwars door zandheuvels en zonder ook maar iets te remmen over heuvels waarvan mijn polo'tje had gezegd "de groeten met je".
Als we bij de eerste stop uitstappen blijkt dat de cameraman die we al misten, serieus de hele trip óp het dak van onze jeep had gezeten! Aangezien we de teller toch redelijk vaak de 80 zagen aantikken hadden we diep respect. Lief vertelt onderweg dat ze door al het hobbelen die knobbel misschien wel kwijt zou raken :) En dat ze tot kort daarvoor even een paar minuten niet aan het monster had gedacht. Ik had de twinkeling in haar ogen gezien toen onze Arabier vol gas door de zoveelste heuvel heen knalde.. Had ik het dus goed gezien.. Fijn dat ze het even los kon laten, maar ook jammer dat het maar zo kort was..

Nadat we een flinke berg beklommen met aan de ene kant graniet en aan de andere zand reden we door naar een bedouiinedorpje. Onze Egyptische gids had een privécursusje Nederlands gevolgd en deed z'n best om ons wat achtergrondinfo te geven. Het dorp was er puur voor de toeristen. Er woonde één familie van 30 personen en aan de kleding kon je zien wie er al getrouwd en wie nog vrij was. Het stamhoofd was de enige die het dorp soms verliet om in de stad boodschappen te doen en ons hart ging uit naar de jonge kindjes die niets anders kenden dan de paar honderd vierkante meter woestijn, niet naar school gingen en een paar keer per dag gekke toeristen zagen. Daarbij vroeg ik me nog af hoe het zou staan met het aantal chromosoompjes van een aantal, omdat het maar één familie blijft en er toch steeds weer kindjes geboren blijven worden.. Dat moet toch een keer fout gaan zou je denken. 

Nadat de zon is onder gegaan kregen we te eten en hebben we daarna in het volledige donker door telescopen naar de sterren gekeken. De levensster Vega schijnt helder aan de hemel en we fantaseren er samen over om een stukje ervan in onze koffer mee te smokkelen naar Nederland. Ook zien we Jupiter en een stuk van de Melkweg. Echt 1000den sterren zijn duidelijk zichtbaar boven ons. Een mooie trip, blij dat we gegaan zijn..

Op de terugweg geeft onze Arabier natuurlijk weer enorm veel gas. Hoewel we vooraf hadden gehoord dat de terugweg over de verharde weg zou zijn, koos onze Schumagger ervoor gewoon met groot licht dwars door de woestijn te crossen. Weer vertrokken we als laatste maar al gauw hadden we de koppositie te pakken en niet veel later zagen we de koplampen van de overige jeeps steeds kleiner worden. Toen we aan de rand van de bewoonde wereld waren, zagen we het grote winkelcentrum waarover de hostess verteld heeft.
Onze Arabier meldde dat één van de andere jeeps een lekke band had opgelopen en we zeker een half uur moesten wachten voordat we weer compleet waren. Daarna zouden we dan overstappen op de jeep die naar ons hotel zou rijden. Omdat we geen zin hadden op te wachten zijn we naar het winkelcentrum gewandeld, hebben daar wat rondgekeken en zijn daarna met een taxi maar het hotel teruggereden.

Omdat we heel moe waren zijn we bij thuiskomst maar even gaan liggen. Na een paar uurtjes lag ik met een zware koorts aanval non-stop rillend in bed. Ik had inmiddels mn thermo shirt, joggingboek en sokken aangedaan en mn fleecedekentje over me heen getrokken, maar bleef rillen. Lief is tegen me aangekropen om me op te warmen en na en tijdje kreeg ik het eindelijk weer wat warmer. We besluiten in bed te blijven en hopen dat het morgen wat beter gaat. Ik merk dat ik naast koorts verder geen buikpijn oid heb, dus denk dat het een soort ontlading is nu we in deze spannende tijden even helemaal ontspannen waren. Ik heb een paar nachtmerries en krijg steeds meer moeite een juiste slaap houding te vinden. M'n schouders en rug houden de spanning vast en ik beloof lief na de vakantie echt naar de fysio te gaan..

Geen opmerkingen:

Een reactie posten