Misselijk..

Dinsdag 8 november

Vandaag staat het laatste ziekenhuisbezoek voor de operatie op het programma. We wandelen naar het ziekenhuis om de hoek en lief mag een bh passen die ze na de operatie kan dragen. Belachelijk vinden we het feit dat ze niet onder de verzekering vallen en ze gewoon contant moeten worden afgerekend. En zo bijzonder zijn ze toch niet.. Verder wordt door de dame daar verteld dat er ook alsnog een externe protese bij zal komen. Dit om het verschil tussen links en rechts op te vullen. Lief baalt van het feit dat niemand haar dit eerder heeft verteld. Steeds weer nieuwe info..

Na de pas-sessie wandelen we door naar het winkelcentrum. Hoewel we gisteren al wel wat sites hadden bekeken, hadden we nog geen passende vakantie gevonden voor volgende week. In het reis bureau helpt mijn grote vriendin Nans ons verder. Omdat we graag het weekend nog in Nederland zijn voor de intocht van Sinterklaas, zouden we de maandag of dinsdag willen vertrekken naar een warm oord. De week erna zouden we dan graag maandag terugkomen. Dan kunnen we dinsdag de laatste zaken regelen en woensdag moet lief dan naar het ziekenhuis. Al met al wel een aantal eisen en best kortdag allemaal. Qua vluchten kwamen al gauw uit op Egypte. Wanneer we 8 dagen gaan, komt Hurgada dan het beste uit. Samen met Nans vinden we een prachtig resort met glijbanen en all-inclusive. Er waren nog 2 stoelen in het vliegtuig over! Dit moest goed zijn! Dus geboekt!

Hierna vertrek ik naar Amsterdam voor een gesprek met mijn mogelijke nieuwe werkgever. Het is een fijn gesprek waar al direct een aantal vacatures worden aangegeven. Helaas hoor ik later dat deze echt alleen intern worden opgevuld maar er zal zeker naar mogelijkheden voor mij worden gezocht. Dus dat is in ieder geval hoopvol.

Als ik rond 17:30 uur thuiskom is lief met de hondjes lopen. Schoonmams is thuis en heeft Toucan meegenomen. Het 8 weken oude laboradorpupje ligt heerlijk te pitten op het grote kussen van Nik en Rasco. Ik kan het niet laten en neem hem even op schoot. Het knuffelbeertje blijft fijn doorslapen en zachtjes geniet ik van zijn zachte puppyvacht. Als lief thuiskomt zie ik haar nieuwe coupe. Heel leuk, lekker fris. Ik ken haar alleen maar met dreads maar dit vind ik ook heel leuk. Eindelijk kan ik haar door haar krullen kroelen :-)

Nadat we met z'n drietjes hebben gegeten zijn schoonmams en de pup richting het zuiden vertrokken. We kruipen nog even samen op de bank en bespreken de onmogelijke keuze en komen er gewoon niet uit. Nadat we stil samen door het park de laatste ronde met de hondjes lopen gaan we zoals we met elkaar hadden afgesproken vandaag wat vroeger naar bed. Als ik op de klok kijk bedenk ik me dat ik compleet vergeten ben dat ik zou gaan trainen vanavond.. Zo stom, maar het ritme van de dagen en het besef van tijd is gewoon compleet weg.. Na wat te surfen en mailen en een half uurtje Goede Tijden kijken wordt het tijd om te gaan slapen.. Maar over een paar uur staat het telefoontje van de gynacoloog gepland.. Dan moet ze zeggen of ze het wel of niet wil.. Wat een keuze.. Wat een waardeloze situatie.. 
Het wegslikken van speeksel, de boertjes en het zuchten, ik herken de signalen.. Mopje is gewoon helemaal misselijk van alles.. 
Ik stap het bed uit, leg alle kleren en schoenen aan de kant en maak een pad vrij richting wc. Ik doe het licht op de gang aan en haal de nieuwe emmer.. Als ik die naast het bed zet en een glas water op haar nachtkastje zet vraag ik of het al iets zakt.. Ze knikt "nee"..
De eerste tranen rollen over haar wangen.. Alle spanning wordt haar teveel.. Hoe oneerlijk is het toch dat zij voor deze keuzes wordt gezet, moet knokken en alles zo snel gaat en ingewikkeld wordt gemaakt..
Zachtjes huil ik met haar mee.. Ik ben boos, boos op diegene die dit voor haar bedacht heeft.. 

Ik wacht tot ik een rustige ademhaling en een zacht snurkje hoor en doe dan m'n nachtlampje uit. In het donker type ik m'n laatste blog af en waak over haar.. Als ik op de wekker kijk, geeft die inmiddels 02:30 uur aan.. Da's niet vroeg, zoals wel gepland.. Over een paar uurtjes gaat hij alweer.. Ik word morgenochtend in Breda verwacht voor een gesprek op m'n nieuwe werkplek.. Ben benieuwd wat ze voor me in petto hebben maar blijf onderwijl heel hard rondkijken.. Ik hoop dat lief goed doorslaapt vannacht.. Ze heeft haar rust hard nodig.. De planning was dat ze met me mee zou rijden om dan langs werk te gaan maar ik heb nu zo'n vermoeden dat ze thuis zal blijven.. Ik hoop dat de misselijkheid in ieder geval gezakt is als ze wakker wordt en dat ze de gynaecoloog de keuze die haar hart haar ingeeft zal zeggen..