vrijdag 18 november 2011

Dagje zwembad

Dinsdag 15 november

Als we naar het ontbijt wandelen worden we vrolijk toegelachen door een heerlijk zonnetje. Als je je bedenkt dat de nachten in Nederland inmiddels onder nul zitten is dit echt genieten. Wel staat er behoorlijk wat wind die het wat frisser doet aanvoelen, maar al met al nog steeds kortebroekenweer en op de slippertjes. Na het eten maken we een babbeltje met de hostess over de mogelijke excursies en activiteiten die we de komende week kunnen ondernemen. Lief is wat afwezig en ook de hostess is niet helemaal helder. Op het moment dat we eigenlijk willen opstaan bedenk ik me dat er een bepaalde excursie is die wel heel gaaf is maar die we dan wel nu moeten boeken.
En dat doen we vervolgens. Morgenmiddag gaan we met een jeep naar de woestijn om daar sterren en planeten te bekijken. Omdat je daar geen "luchtvervuiling" hebt, is alles veel mooier te zien. We zijn benieuwd.

'smiddags liggen we samen aan het zwembad en lezen een blaadje. Met het warme zonnetje is het heerlijk om in bikini te liggen, zelfs voor een koukleum als ik. Ik weet dat de komende dagen minder warm zullen zijn dus we genieten er volop van. Ik heb de "zij aan zij" gekocht, een blad voor vrouw-vrouw en zij heeft het pinkribbon blad mee. Nadat ik in het pinkbibbon blad had gelezen en er even helemaal klaar mee was, pakte ik de zij-aan-zij en las een indrukwekkend verhaal. Halverwege besloot ik dat lief dit ook mooi zou vinden en ben het hardop gaan voorlezen. Het gaat over een Nederlandse meid die verliefd werd op een Engelse en daarom daarheen verhuisde. De Engelse bleek een hersentumor te hebben en is daaraan in mei 2011 overleden. Het verhaal van de Nederlandse, hoe zij alles beleefd heeft en hoe de laatste maanden waren, stond prachtig beschreven. Kort voor het einde van het stuk schoot ik vol.. Niet veel later zaten we al knuffelend samen te huilen op het zwembadbedje. Lief vertelt me dat ze vandaag veel aan mij moet denken. Hoe ze nu nog alles voor mij kan doen en dat dit de aankomende tijd moeilijker zal gaan. En hoe dat voor mij is. Ze masseert bijna dagelijks m'n vastzittende schouders, draagt de tas en helpt met alles wat ze kan. Als iedereen al lang is vertrokken en de zon ook is verdwenen besluiten we naar de kamer te gaan en slapen nog wat. Daarna maken we ons klaar voor het avondeten en kijken naar een vuurshow van het entertainmentteam. Na een wandelingetje duiken we ons bedje in in de hoop wat extra uurtjes te pakken. Toch slapen we pas laat, mede door de muggenjacht..

Geen opmerkingen:

Een reactie posten