De gynaecoloog..

Maandag 7 november

Een hele spannende dag vandaag..
Als we om 11:30 uur de wachtkamer van de gynaecoloog binnenstappen horen we dat het spreekuur wat uitloopt.. Als we uiteindelijk rond 13:15 uur naar binnen mogen zijn we eigenlijk al zo gaar en gespannen dat we amper nog stil kunnen zitten. 

De gynaecoloog legt ons duidelijk de opties uit en bespreekt de kansen en risico's. Al met al komen we al snel tot de conclusie dat zij de keuze voor ons niet zal gaan maken en dat voor iedere keuze altijd de kans bestaat dat je achteraf zegt: "had ik maar.." heel lastig dus..

In principe zijn er drie mogelijkheden waarvan er maar eentje opgaat voor Wen. De eerste is namelijk het invriezen van een embryo.. En aangezien ik mezelf af en toe wel wat stoer voordoe maar nog steeds geen zaadcellen produceer, gaat dat 'm dus niet worden.. Tweede optie is een expirimenteel iets dat nog maar een half jaar wordt gedaan en waar ook nog geen echte meeresultaten van zijn, namelijk het invriezen van een eierstok. Het risico dat hiermee een in de toekomst nog te gebruiken kans verloren gaat, is in de casus van Wen te groot. Daarom is dit dus ook geen optie. De laatste die overblijft is het invriezen van eicellen. Dit is net als bij de eierstokken een heel nieuwe techniek. De kans op succes is daarom ook nog niet heel goed in te schatten. Zo wordt 1 op de 40 kinderen in de wereld geboren uit een ingevroren zaadcel of embryo en zijn er wereldwijd nog maar 1000 kinderen geboren vanuit een ingevroren eicel. Daarom is er ook nog maar weinig bekend over de kans van slagen.

Omdat er in het hele traject meerdere eitjes zullen afsterven, moet je er voldoende hebben om mee te beginnen. Daarom moet je hormonen injecteren. Omdat de tumor hormoongevoelig is, is de vraag of dit slim is.. Wel wordt er dan ook gewerkt met anti-hormonen om de effecten voor de tumor tegen te gaan, maar het blijft een risico. De chirurg kon niet aangeven of het nou daadwerkelijk een slechte uitwerking zal hebben op de tumor.. Daar is gewoon geen literatuur nog over..

Een risico bij het pakken van de eicellen is dat er een bloeding of infectie ontstaat. En wanneer lief aan de antibiotica moet, mag ze geen chemo starten.. Hoewel er waarschijnlijk twee weken tussen zitten tussen het pakken van de eicellen en de start van de eerste chemo, blijft het wel een aanwezig risico.. Daarnaast is het ook geen pijnvrije ingreep..

De gynaecoloog heeft de kans op onvruchtbaarheid van lief na de chemo geschat op ongeveer 20 á 30%. Natuurlijk blijft het een inschatting. Haar leeftijd speelt hierbij een rol en ook de leeftijd waarop haar moeder in de overgang kwam speelt mee.. En wanneer lief blijkt gen drager te zijn zouden ook haar eierstokken mogelijk nog moeten worden verwijderd, met alle gevolgen van die..

Wat we wel weten is dat, mocht lief onvruchtbaar zijn en ze toch graag een kindje wil dragen, ze wel gebruik kan maken van donor.. Ik heb me hiervoor al bij haar aangemeld :-)

De afspraak is nu dat de gynaecoloog woensdagochtend om 09:00 uur gaat bellen en we dan zeggen wat lief gaat doen. Gaat ze ervoor dan zal ze donderdag of vrijdag naar het ziekenhuis moeten om uitleg te krijgen hoe ze haar hormonen moet prikken. Voor en na de operatie zal ze dan om de paar dagen een echo moeten laten maken om te zien wanneer de eitjes er klaar voor zijn.

Verder kijkt de gynaecoloog nog met een echo naar haar eitjes en die zien er goed uit.

Zwijgend verlaten we het ziekenhuis.. Wat een lastige keuze.. Je wilt gaan voor je eigen gezondheid maar ook voor je kinderwens.. En schaat het je gezondheid wel als je het doet? Wie zal het zeggen.. Misschien wordt ze niet onvruchtbaar en is het voor niets geweest.. Of juist wel..

Als we thuiskomen zijn we nog in shock.. Thuisgekomen duikt lief in bad en daarna in bed. Ik merk dat de oververmoeidheid het wil overnemen maar wil niet toegeven. Ik duik ook even in bad en laat lief lekker verder tukken.. Op de bank kijk ik naar reizen op m'n iPad.. Wat een heerlijk idee lijkt het om even weg te zijn, even de telefoons uit en de zon op je lijf.. 

Omdat ik geen zin heb om uitgebreid te koken, maak ik een soep uit zak klaar, gevuld met verse champignons gebakken in knoflook. Verder bak ik een paar broodjes en beleg ze met knakworstjes. Lekker simpel maar heerlijk.. Samen op bed schuiven we ze naar binnen.. En dan overwint mijn vermoeidheid het en zak ik heerlijk tegen haar aan in slaap.

Een uurtje later word ik onrustig wakker.. Ik wil wel doorslapen maar dat gaat niet.. Samen halen we de dreads uit haar haren.. Ze heeft besloten dat haar haren maar wat korter moeten om de overgang naar een pruik ook wat makkelijker te maken. Haar mams komt morgen haar haren knippen.. 

Na een lieve massage van lief word ik wat rustiger.. En eindelijk val ik wat later dan toch in slaap..