donderdag 24 november 2011

Duikdagje

Zaterdag 19 november

Rond 08:20 uur worden we opgehaald met een busje en afgezet bij de duikschool van Diving World. Omdat lief nog geen brevet heeft maar al wel een aantal duiken heeft gemaakt hebben we voor haar de Discovery duik geboekt, waarbij ze samen met een instructeur tot max 7 รก 8 meter diep gaat. Ikzelf heb m'n brevet dus kan met een divemaster of gids mee. Ik heb twee duiken op de planning staan. 
Bij de duikschool blijken we geluk te hebben. Nederlandse Mieke en goed Engelspratende Mehmet gaat met ons mee. Verder nog een Nederlands stel en een instructeur met z'n vriendinnetje. Waar er normaal dus max 24 mee aan boord gaan, voer de boot nu dus uit met meer bemanningsleden dan gasten! Heel relaxed en dus alle uitleg in het Nederlands.

Bij de duikschool moesten we eerst wat papierwerk afronden voordat we aan boord konden. En daarbij zit een medische verklaring.. Hmm, lekker confronteren is dat.. En eigenlijk hadden we er ook helemaal niet bij stilgestaan.. Zou het invloed kunnen hebben, dat drukverschil? Er wordt wat navraag gedaan en we besluiten dat lief wel gaat, maar tot een meter of 5/6 gaat. Als we de pakken hebben gehaald en het materiaal in onze eigen krat ligt, kunnen we aan boord.

Er staat vandaag een stuk meer wind dan de afgelopen week. Dat is aan boord ook best te merken. Vooral als we de instructeur Antonio met z'n vriendinnetje afzetten voor een driftduik liggen we behoorlijk te deinen. Gelukkig werken de Egyptische pilletjes (die in Nederland alleen op recept verkrijgbaar zijn en hier nog geen euro per 24 stuks kosten) prima en hebben we nergens last van. 

Als eerste gaan lief en Mehmet samen naar beneden. Mieke en ik volgen niet veel later. Omdat ik een dubbel pak draag (koukleumpje) moet ik tot twee keer toe terug naar de boot voor extra lood. Na een paar kilo extra in m'n vest te hebben gestoken zak ik dan toch de diepte in.. Onderweg kom ik lief tegen. Ze hadden op ons gewacht. Met m'n onderwatercamera houden we een korte fotoshoot waarna lief en Mehmet verder langs het rif zwemmen en Mieke en ik verder zakken.  

Na drie kwartier tref ik lief terug op de boot. Ze heeft een mooie duik gehad waar ze veel verschillende vissen heeft gezien. Gespeeld met Nemo en gekeken hoe een moreen tussen het koraal verstopt zat. Blij dat ze is gegaan. Zelf vond ik mijn eerste duik niet heel spectaculair. Door het onrustige weer was er wat minder zicht en ik heb ook meer duikers dan mooie vissen gespot. Lief en ik bekijken de foto's en genieten van het zonnetje.

Na de lunch en een stukje varen maak ik m'n tweede duik. Ik ga mee met Antonio en we zijn vriendin mee op een veel mooiere en rustigere plek. We zien een grote Napoleonvis en zeker 15 verschillende murenen. Als er eentje pal onder de vriendin van Antonio doorzwemt maak ik al lachend een foto. Niet veel later lach ik nog veel harder als Antonio zijn vriendin wijst op de mureen, die zij voor die tijd duidelijk niet had opgemerkt, waarna zij heel hard wegzwemt. 

Als we een enorm exemplaar treffen vraag ik Antonio een foto te maken. Boven water blijkt deze erg goed gelukt! Zo groot heb ik er ooit eentje in een aquarium in Bangkok gezien, maar nog niet op 30 cm afstand. Zijn hoofd was zeker 40 cm hoog en hij was minstens 3 meter lang. Echt enorm!!

Ik kom een stuk blijer van de tweede duik naar boven en blijk ook een stuk langer met m'n lucht te hebben gedaan. Ik moest de eerste keer duidelijk weer even wennen en met de hoge golven en te weinig lood was het ook iets minder relaxed afdalen. 

Aan boord kletsen we met het andere Nederlandse stel. Har vader blijkt darmkanker te hebben en als lief boven op het dek ik de zon ligt vertelt ze me beneden iets meer over de chemo's. Natuurlijk weten we al dat dit een hele zware tijd gaat worden maar het blijft indrukwekkend om de verschillende ervaringen van mensen te horen. Haar vader kreeg een chemo waar zijn haar niet van uitviel. Ook hoefde hij niet te spugen. Hij was wel behoorlijke misselijk en hing de hele dag wat op de bank. Er zijn verschillende chemo's die ook elk verschillende bijwerkingen hebben en op iedereen weer anders werken dus ik ben benieuwd hoe het straks met lief zal zijn.. Uiteindelijk zitten we dus weer een dagje te relaxen maar weer erover te praten. Goed en helemaal niet erg maar het blijft wel confronterend dat er dus nooit een moment lijkt waarop het niet aan de orde is.. Ik zal over tien dagen weer aan het werk zijn en vind ook in sporten en muziek m'n afleiding wel, maar ik ben heel bang dt dat voor lief niet gaat gelden.. Ik hoop zo dat ze iets vindt en zich kan gaan ontspannen.

Na de fijne dag aan boord besluiten we met de belofte dat we, als dit achter de rug is, samen nog eens met Mieke gaan duiken. Dat lief ook haar brevet wil halen is nu helemaal zeker. 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten