Een uitslag?

Vrijdag 28 oktober

En daar zitten we dan, als twee bange konijntjes die midden op de snelweg in een paar koplampen staren..
Als we elkaar aankijken begint een klein lachkickje.. 
Zodra de Ankie van de mamma-poli haar hoofd om de hoek van de behandelkamer steekt, stop die kick direct en maakt plaats voor een golf van misselijkheid.. Ik doe nog een beleefd glimlachje naar haar maar van binnen wil ik maar 1 ding: m'n dinnetje onder m'n arm meenemen en heel hard het ziekenhuis weer uitrennen.. 

Ik loop nog maar een keer naar de wc, die zich midden in de gang en met een open verbinding op de wachtkamer bevindt, om daar een deel van m'n buikpijn achter te laten.. Dit is echt waardeloos..

Als het wachten nog even doorgaat, laat ik lief de tekst lezen die ik vannacht nog schreef.. Halverwege stopt ze.. Natuurlijk kon ik weten dat dit geen handige tekst was om nu te lezen.. Stom stom stom.. Ik kan mezelf wel voor m'n kop slaan..

En dan mogen we naar binnen.. De chirurg blijkt een andere man dan de vorige keer.. Na een korte woordenwisseling tussen hem en de mamma-verpleegkundige bleek dit te komen doordat de andere chirurg geen tijd had tot maandag en de mammadeskundige Wen graag snel wilde helpen. Al met al een fijne keuze, mede ook omdat deze chirurg wel zijn ogen open hield als je met hem sprak en hij iets meer woorden gebruikte om nieuws te brengen..

Conclusie van het artsen team van de avond ervoor was dat er nog een echo nodig was om toch iets meer te weten te komen over haar andere borst. De MRI had dus geen uitsluitsel gegeven over mogelijke uitzaaiingen.

Dus we doen nog een rondje door het ziekenhuis voor een nieuwe echo. We gaan erheen met de kans dat er ook weer een biopt wordt genomen.. Geen fijn vooruitzicht.. Dit blijkt gelukkig niet het geval.. Op de echo zagen we in de gezonde borst verschillende zwarte vlekken, welke duiden op zakjes vocht.. Niks erstigs dus.. Toen de man vervolgens met zijn scanner over de andere borst ging bekroop mij even een naar gevoel. Ik zou zo oog in oog staan met het monster dat mijn vriendinnetje ziek maakt.. 

En toen gebeurde er.. Juist.. Helemaal niets! Het monster was niet te vinden! Na een flinke zoektocht met de scanner is de tumor niet te ontdekken.. Even kijken we elkaar aan en vragen ons af of alles dan toch een slechte grap was.. Maar dat kan natuurlijk niet.. De uitslag is gebaseerd op uitslagen van een biopt, een hapje van het daadwerkelijke monster zelf.. 
Hierna vertelt de man ons dat het goed mogelijk is een tumor niet te zien op de echo.. En daar snapten we allebei weer helemaal niks van.. Dat tekent dan toch ook dat we nog geen zekerheid hebben dat alles in de rechterborst normaal is?? Waarom dan toch die echo?
Als we weer naar de mamma-poli lopen en door de chirurg vrij snel alweer worden binnengeroepen, blijkt dat er nog wat andere zaken op het programma staan voor de komende week.

We praten over de zeer grote kans dat de gehele borst zal moeten worden verwijderd omdat de kans op terugkeer van de ziekte als je nog zo jongen bent best groot is.
Verder wil de chirurg een andere onderzoek doen om meer te weten te komen over beide borsten. En het goede nieuws is dat dit onderzoek toevallig kan in het ziekenhuis bij ons om de hoek.. Dus da's fijn. Maandagochtend worden we daar verwacht. Dit zogenaamde nucliaire onderzoek bestaat uit het inspuiten van een dosis radioactief materiaal zodat beter kan worden gezien hoe het met mupkes borsten gaat.

Verder spreekt de chirurg over het feit dat 99% zeker is dat Wen chemotherapie zal moeten ondergaan. Da's toch best weer iets heftigs om te horen. Of er ook bestraald zal worden is nog niet zeker.

Vervolgens gaan we nog even met de mamma-deskudige zitten.
Ze geeft Wen een map met heel veel info over de komende tijd.
Via inlegvelletjes bepaalt ze welke er relevant zijn voor Wen.
Daarna gaat ze voor ons bellen voor verschillende afspraken. Een kordaat  vrouwtje die met haar speciale zwarte boekje vol telefoonnummers menig persoon aan de andere kant van de lijn onder controle..

Zo belt ze ook met het UMC voor de gynaecoloog die gespecialiseerd is in vruchtbaarheid en kanker. We hebben een grote kinderwens en Wendy wil ook graag zelf een kindje dragen. Met chemo is kans op onvruchtbaarheid groot, dus iets waar we meer over willen weten. Ook worden afspraken gemaakt voor het nucleair onderzoek, bij de oncoloog en de plastisch chirurg. Steeds weer vat Ankie Wendy's situatie in een paar korte zinnen samen: jonge 30 jarige vrouw met borstkanker, spoed graag.. Al met al weer een flinke klap om hier zo mee te worden geconfronteerd.

We gaan met een vol afsprakenkaartje en een map met info terug naar huis.. Het blijft allemaal moeilijk te bevatten en heel confronterend.. Nu maar proberen wat tot rust te komen dit weekend, voordat de komende week vol afspraken aanbreekt..