zaterdag 24 maart 2012

Irriratiedagje

Vrijdag 27 januari 

Vandaag gaan we voor het eerst kijken op de dagbehandeling oncologie in het ziekenhuis bij ons om de hoek.
Men heeft geprobeerd een soort huiskamergevoel te creëren maar het blijft een naar gevoel hier te moeten zijn.
Er staan een paar rijen stoelen en voor de privacy zou je er een gordijntje omheen kunnen trekken maar dan zit je wel behoorlijk opgesloten, dus dat doe je ook niet snel. Een privékamer mag ook, maar die is nog klinischer.. Het zal dus op zaal worden voor lief, maar daar moet ze nog behoorlijk aan wennen..

Vervolgens wordt lief gecontroleerd door een verpleegkundige. Haar bloeddruk wordt gemeten en is 128 over 74 dus dat is prima.
We bespreken nogmaals de misselijkheid die lief heeft maar komen nog niet echt tot een oplossing. Ik blijf duimen dat ze zich na de bestralingen beter zal gaan voelen.

Doordat we allebei last hebben van wat slaaptekort levert dit wat onderlinge irritaties op. Heel logisch en snel praten we er weer over. De powernaps die we soms maken compenseren natuurlijk geen slechte nachten.

Helaas betekent een vrije dag voor mij nu meestal een volle ziekenhuisdag en ik ben daar behoorlijk moe van. Omdat ik het de laatste tijd ook niet zo naar m'n zin had op m'n werk kon ik ook daar geen energie vandaan halen. Ik hoop dat dit snel verandert.

Na thuiskomst ga ik wandelen terwijl lief op bed gaat liggen. Eigenlijk zou ik dat ook moeten doen maar ik kan de rust er niet voor vinden. Ik klets via de telefoon met m'n pa en laat de honden met de bal spelen. Ze worden vies maar omdat we geen kraantje in de tuin hebben zijn ze moeilijk schoon tw krijgen. En het ontbreekt me aan energie om ze naar de badkamer te brengen en ze daar eens goed te wassen. Daarom laat ik ze maar even in de tuin.
Als ik naast lief op bed ga liggen en even m'n ogen dichtdoe, merk ik dat ik onrustig ben en m'n draai niet kan vinden. Net als ik wegzak ga ik toch maar naar beneden en haal ik de honden naar binnen. Het feit dat er geen goeie schutting om de tuin staat maakt me onrustig, straks gaat er eentje op avontuur en wandelt er een onder een auto..

De lunch schiet er vandaag bij in. Aan het einde van de  middag staat er nog een bestraling gepland en met moeite slepen we ons ons bedje uit.

M'n emmertje is even goed vol. Overal waar ik kijk zie ik een vies huis en ik baal even van alles. Ik hoop dat we snel onze draai weer vinden want dit is niet fijn zo.
Ik zou ook graag weer wat mee blogs willen schrijven maar ook dat lukt nu gewoon even niet..

Geen opmerkingen:

Een reactie posten