maandag 23 januari 2012

Fulltime baan

Donderdag 5 januari 

De dag start vandaag vroeg met de tweede echo van lief. Ik ga met haar mee om daarna door te gaan naar mn werk. Ik ben nu een paar dagen thuis en ik wil graag weer aan het werk. De komende tijd zal ik nog vaak genoeg thuis zijn en ik wil mijn baas ook graag mijn goede wil tonen.

Bij de echo krijgen we te horen dat de eitjes weer goed gegroeid zijn en dat we zaterdag de definitieve datum horen waarop geoogst zou worden. Dat zou normaal ook in het weekend kunnen wat ideaal zou zijn voor mijn werk, maar omdat het lab waar de eitjes moeten worden ingevroren helaas dicht is dit weekend wordt het waarschijnlijk maandag.. Zaterdag krijgen we hier de zekerheid over.

Om te vieren dat er weer eens wat positief nieuws is eten we in het ziekenhuis-café een appelbol. Helaas blijf ik rillen en hou ik hoofd- en buikpijn. En daar baal ik van want ik wil naar mn werk. Als we naar huis rijden wordt het erger en lief overtuigt me dat het beter is als ik weer gauw onder de wol duik. Terwijl ik een paar uurtjes plat ga, gaat lief naar de fysio. Na haar 45 minuten behandeling is ze voor het eerst alleen naar het UMC gereden. Zonder de auto had ze het allemaal niet op tijd gered, dus ik was uiteindelijk blij dat ze mijn wagentje kon gebruiken omdat ik thuis was. Vandaag is een dag met 5 afspraken. Als ze dan met het OV moet reizen en het ook nog eens zo'n rotweer is buiten, gaat dat nooit werken. Van de fysio rijdt ze dus door naar het UMC. Voor de eicel-invries-procedure moet ze verplicht bloed hebben geprikt, dus dat doet ze eerst. Daarna gaat ze door naar de bestraling en daarna heeft ze een controle bij de radiologe. Een behoorlijk heftig schema dus.. Het lijkt soms echt op een fulltime baan.. En wat bikkelt ze zich er knap doorheen. Ben zo trots op haar.

Als ze thuiskomt zie ik dat ze kapot is. We praten erover en ze vertelt me dat ze het heel moeilijk vond om in haar eentje in de wachtkamer te moeten zitten. Er zitten vooral veel bejaarde mensen die haar aanstaren, waardoor lief zich nog ongemakkelijker voelt. Het stukje autorijden ging best goed en gaf haar even het gevoel van vrijheid terug. Maar als ik naar mijn werk ga dan moet ze toch echt met het OV. Helaas vervalt haar OV-jaarkaart nu ze is gestopt met studeren dus moeten we daar ook een oplossing voor gaan bedenken. Mogelijk zal ze met de taxi gaan. We moeten even het bericht van haar verzekering afwachten om te weten hoe dit precies geregeld kan worden. Het is financieel niet te doen om dit allemaal zelf te betalen. Lief is bezig geweest met het ophogen van haar verzekering waardoor ze een pruik en wat andere zaken ook meer vergoed krijgt. Het is nu dus even in spanning afwachten of het gaat lukken.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten